Zorg en welzijn

Iedereen moet mee kunnen doen. Als dat niet lukt – even of voor langere tijd – is er altijd iemand die meedenkt en ondersteuning biedt. Van goede zorg moet je in Hilversum zeker kunnen zijn. Zorg is dichtbij, toegankelijk, beschikbaar en betaalbaar. Zorg en welzijn gaat over samenwerking en kwaliteit. Verbetering van de zorg en doelmatige besteding van de middelen staan voorop. Zeggenschap van cliënten en medewerkers vergroten we, want zij kunnen écht meepraten over de kwaliteit van zorg en welzijn.

Bij welzijn gaat het om de combinatie van bescherming, zelfredzaamheid, participatie, zorg voor elkaar en sociale samenhang. Dat doen we door vroegtijdig problemen te signaleren en op te lossen.

Met het bestrijden van eenzaamheid, het tegengaan van schooluitval en het beperken van overlast door hangjongeren kunnen we veel voorkomen. Bij wangedrag door jongeren dienen hun ouders te worden aangesproken op hun verantwoordelijkheid. Door verloedering in buurten en wijken een halt toe te roepen, voorkomen we dat problemen verergeren en er later zwaardere hulp moet worden ingezet.

Concreet:

• In de zorg krijgt iedereen die daarom vraagt een persoonlijk gesprek. De dienstverlening beperkt zich nooit tot alleen digitaal. Het aanvragen van zorg wordt zo eenvoudig mogelijk: Het Sociaal Plein komt naar de mensen toe in plaats van andersom. WMO-voorzieningen, Jeugdzorg enzovoort regel je in Hilversum in je eigen buurt, zo nodig via een mantelzorger of goede buur.
• Naar hulp of voorzieningen hoef je niet te zoeken of pas achteraf te horen dat je er recht op had. De gemeente spant zich extra in om ervoor te zorgen dat mensen de hulp krijgen die ze nodig hebben en neemt daarin een pro-actieve adviserende rol.
• De gemeente is alert op een stapeling van zorgkosten; eigen bijdragen mogen nooit tot het mijden van zorg leiden.
• Wij willen dat het geld dat de gemeente voor zorgen welzijn ontvangt daar ook echt aan wordt besteed en aan niets anders.
• Aanbieders moeten verantwoorden wat zij aan de uitvoering besteden en wat aan organisatie/management. Bij inkoop van zorg (aanbesteding) geldt tenminste de Wet Normering Topinkomens. Instellingen komen alleen in aanmerking voor gemeentelijke subsidie als hun bestuurders minder verdienen dan onze wethouders.
• We eisen transparantie van zorginstellingen, op het gebied van financiën én ook als het gaat om samenwerkingsbereidheid en tevredenheid van cliënten en medewerkers.
• Wij willen de stopwatch-cultuur in de zorg verder bestrijden. Bureaucratische rompslomp wordt zo klein mogelijk gehouden. Vertrouwen is het uitgangspunt. Controle is nodig, maar niet leidend.
• Wij besteden de zorg niet aan op basis van alleen de prijs maar bovenal op grond van kwaliteit, goed werkgeverschap, medezeggenschap van cliënten en mantelzorgers en persoonlijk contact. Wij passen de code Verantwoord Marktgedrag Thuisondersteuning toe.
• In goed overleg met het Hilversums zorgveld worden met de zorgverzekeraars ook afspraken gemaakt over:
  a. verbetering van de samenwerking tussen huisartsen en wijkverpleging en tussen eerstelijnszorg en zorg vanuit de gemeente (WMO en Jeugdzorg);
  b. de beschikbaarheid van de wijkverpleegkundige voor deelname aan het wijkteam en de daaruit voortvloeiende taken;
  c. bevordering van totstandkoming van groepspraktijken van huisartsen en gezondheidscentra;
  d. versterking van de capaciteit van huisartsen en andere eerstelijnshulpverleners;
  e. versterking van de organisatie en ondersteuning van huisartsen en eerstelijnshulpverleners.
• De eigen bijdrage in de WMO geldt alleen voor mensen met een inkomen dat hoger ligt dan 130% van het minimumloon. En kan nooit meer zijn dan de kostprijs van een voorziening of dienst.
• Er komt meer aandacht voor de huishoudelijke hulptoeslag voor mantelzorgers en ouderen. Zo willen we onderzoeken hoe we van zwart werk wit werk kunnen maken.
• Kleinschalige wooninitiatieven en zorgcoöperaties moeten ook voor mensen met lage inkomens toegankelijk worden.
• Wij ondersteunen patiëntenorganisaties, zorgcoöperaties en ledenraden opdat patiënten, cliënten en zorgwerkers ook echt kunnen meepraten en beslissen.
• Maatwerk staat voorop, zodat Hilversummers de (cultuurgevoelige) zorg krijgen die zij nodig hebben.
• Ook preventie krijgt aandacht; we zetten in op een gezonde leefstijl en voeding, sport en beweging en stoppen met roken. We investeren in programma’s voor drugs- en alcoholpreventie, met speciale aandacht voor jongeren. Op uitgaansavonden kunnen zij drugs laten testen en voorlichting krijgen over de gevaren. We investeren in programma’s tegen gokverslaving.
• Laaggeletterden krijgen het steeds moeilijker in onze samenleving. De gemeente zet actief in op de aanpak van laaggeletterdheid en praktische hulp aan mensen die slecht kunnen lezen en schrijven.
• Eenzaamheid is een van de grootste problemen in onze samenleving. De PvdA laat eenzame mensen niet aan hun lot over. Eenzaamheid heerst niet alleen onder ouderen; ook jongeren die voor het eerst zelfstandig wonen hebben er vaak mee te maken. Wij bestrijden eenzaamheid door mee te werken aan ontmoetingsactiviteiten. Een Hilversumse stadspas, waarmee mensen worden aangemoedigd om aan activiteiten mee te doen, kan daarbij zijn nut bewijzen.
• Welzijnsmedewerkers en –vrijwilligers zijn de ogen en oren van de wijk. In hen willen wij investeren om de kennis van de wijk op orde te houden, te kunnen signaleren wanneer er problemen achter de voordeur spelen én om mensen en groepen te verbinden. Straatcoaches en opbouwwerkers kunnen ertoe bijdragen dat kwetsbare groepen en wijken weer vertrouwen in elkaar en in de overheid krijgen.
• Alle kwetsbare jongeren verdienen hulp. De gemeente koopt voldoende jeugdzorg in, zodat er geen wachtlijsten ontstaan.
• Mensen met een GGZ-indicatie willen we zoveel mogelijk thuis opvangen en behandelen in samenspraak met omgeving en familie. Wij willen voorkomen dat er verwarde mensen op straat komen en een dakloos bestaan gaan leiden. Waar nodig moet beschermd of begeleid wonen mogelijk zijn. Met de GGZ worden afspraken gemaakt hoe zij hieraan in samenwerking met welzijn kunnen werken. Er moeten meer waarborgen komen voor de opvang van verwarde personen.
• Het werken in de zorg met ervaringsdeskundigen en het inzetten van ‘maatjes’ (bijvoorbeeld in de schuldhulpverlening of begeleid wonen) is een
  bewezen methode is om vertrouwen te winnen en om mensen te begeleiden in aanvulling op – dus niet in de plaats van – professionele hulp.