Verleden week donderdag op 21 oktober 2021 overleed onze oud-voorzitter Rob Beker. Rob was meer dan 50 jaar lid van de PvdA en was vele jaren een drijvende kracht in onze vereniging. Ik heb Rob vooral meegemaakt als voorzitter in de jaren negentig en de eerste jaren van de 21e eeuw. Daarvoor was hij al bestuurslid van Progressief Hilversum.
Rob was een bezielend voorzitter. Hij kon mooie toespraken houden, doorspekt met citaten over ruimte en tijd, ons inspireren met mooie verhalen en hij zat altijd boordevol plannen en ideeën. Van hem mocht de PvdA geen gesloten clubje zijn. Voor hem was de sociaaldemocratie een beweging die gelijkheid hoog in het vaandel had, maar ook voor alle geledingen van de samenleving iets kon betekenen. Hij zelf was daar wel het ultieme voorbeeld van. Zijn bestuursfuncties in Hilversum waren zo talrijk dat ik ze hier niet allemaal kan opsommen. Zo is hij onder andere voorzitter geweest van de stichting Vluchtelingenwerk, voorzitter van de kunstenaarsvereniging GSA, voorzitter van de voetbalvereniging Victoria en bestuurslid van de Historische Kring Albertus Perk. Hij werd dan in 2009 ook bijgeschreven in het Gulden Boek van de gemeente Hilversum.
Voor mij is de grootste verdienste van Rob dat hij onze club overeind hield in de voor de Hilversumse politiek zo roerige jaren 90. Het was de tijd van de opkomst van lokale partijen met meer populistische en anti-overheidsopvattingen. Hoogtepunt daarvan, en dieptepunt voor ons, was wel de opkomst van Leefbaar Hilversum onder leiding van Jan Nagel, oud afdelingsgenoot. Rob hield ons voor dat er wel degelijk een plek was voor onze partij in Hilversum en mede dankzij hem behielden we draagvlak bij velen in de Hilversumse samenleving. En op het partijbureau in Amsterdam zorgde hij ervoor dat we onvoorwaardelijk gesteund werden door onze landelijke partijorganisatie. Rob kreeg persoonlijk voor elkaar dat Wim Kok in Hilversum de aftrap gaf voor de landelijke verkiezingscampagne van de PvdA in 1994 en 1998. Hij had zelfs het idee dat hij iets van de bevlogenheid en toegankelijkheid die hij zelf zo uitstraalde op Wim Kok kon overbrengen. Dat is helaas niet helemaal gelukt.
Na zijn voorzitterschap bleef hij actief voor onze partij en hield hij zich vooral bezig met armoedebestrijding in Hilversum. Hij wierp zich, ook gevoed vanuit zijn Christelijke wortels, met volle energie op deze weerbarstige materie. De plannen om mensen met zijn Dudokjes extra koopkracht te verschaffen, waren heel creatief. Jammer genoeg waren ze moeilijk ze in beleid om te zetten. Maar altijd bleef zich hij zich inzetten voor individuele mensen in nood en zorgde hij er met anderen voor dat het onderwerp op de agenda bleef.
Al die jaren was Rob een gulle en man die open stond voor iedereen, en vaak vonden we bij hem en Anneke een gastvrij onthaal. Zo hebben we regelmatig bij hem vergaderd en nagepraat na heftige politieke bijeenkomsten of campagnes. En voor een aantal partijgenoten strekte die gastvrijheid zich uit tot zijn geliefde huis in Frankrijk. En ook al die jaren kon zijn warmte wel eens overslaan in oververhitting als wat hem betreft evidente zaken niet van de grond kwamen. Want ook voor Rob gold wat Femke laatst over Jan Rensen schreef, dat strijdbare democraten niet altijd de gemakkelijkste mensen zijn. Vechten voor je idealen betekent ook wel eens van je afbijten.
En nu Rob er niet meer is, ben ik het helemaal eens met het citaat van Joop den Uyl dat op de rouwkaart staat. “Het zal nooit meer worden zoals vroeger”
