14 november 2016

De meeste katers gaan over, sommigen hangen wat langer

Mijn zoon Jelto van 8 jaar oud, volgde met veel interesse de verkiezingsstrijd in Amerika. Op school praatten ze er over en hij leest erover in de Kidsweek en hij kijkt het jeugdjournaal. Hij is een overtuigd Clinton aanhanger. Dinsdagavond 8 november probeert hij te onderhandelen of hij naar de verkiezingen mag kijken. Ik heb hem die avond ingestopt en hem verzekerd dat Clinton zou winnen.

De volgende ochtend werd ik gewekt door mijn zoon om half 7, hij was die ochtend wakker geworden en had beneden het nieuws aangezet. “Mama, Trump gaat het winnen!!!!!”. Ik ben naar beneden gegaan en samen hebben we vol verbijstering naar het nieuws gekeken. Trump de nieuwe leider van Amerika. Trump aan de macht. Amerika heeft gekozen, zo werkt de democratie.

Als je een situatie niet veranderen kan, dan kan je het beste de situatie accepteren, dan heb je er minder last van. Bijvoorbeeld, je staat in de file, dan kan je je enorm opwinden. Je kan er ook bewust voor kiezen om deze situatie te accepteren. Dan word je gelijk rustig, zet je de radio aan en luister je naar een leuk praatprogramma. Je kijkt een beetje om je heen en ziet je buurman in de file in zijn neus peuteren, vogels in een weiland en prachtige laaghangende mist.

Ik heb gisteren tegen mezelf gezegd, dit is hoe de democratie werkt. Accepteren dat dit de keuze van Amerika is. Het lukt me nog niet helemaal om dit ook zo te voelen. Het beangstigt mij enorm. Ik maak me ook zorgen om de verkiezingen in Nederland. Gaat de PVV, met hun onuitvoerbare plan voor de zorg, hun opruiing tegen de Islam en mensen bang maken deze verkiezingen in Nederland winnen?

Gelukkig woon ik in Hilversum, in Hilversum wonen vind ik een voorrecht. Het is een leuk dorpje midden op de hei. Ik heb een baan, een prima huis ruim voldoende inkomen om elke dag eten op tafel te zetten, met mijn kinderen leuke dingen te ondernemen, twee keer per jaar op vakantie te kunnen en om met Sinterklaas cadeautjes te kopen voor mijn kinderen, neefje en twee nichtjes. Ik heb een leuk en fijn sociaal leven in Hilversum. Ik heb een goed leven.

90% van de Hilversummers hebben net als ik geen geldzorgen. En dat is prachtig. Er zijn in ons mooie rijke dorp ook mensen die in armoede leven, er zijn in Hilversum ruim 1.200 kinderen die in armoede leven. Ja, niet voor te stellen he? 1.200 kinderen die met honger in hun maag naar school gaan, die hun verjaardag niet kunnen vieren. Niet meegaan op schoolreisje. Die niet op vakantie gaan, niet naar de kapper en nooit een keer nieuwe kleren aankrijgen. Kinderen waar `Sinterklaas stilletjes aan voorbij loopt`, waar met kerst geen kerstboom in de kamer staat. Ja, dat is ook het Hilversum waar ik in woon. Wat ik toesta, wat wij met z´n allen toestaan. Wat wij laten gebeuren.

De tweede kamer heeft 100 miljoen extra geoormerkt geld voor de gemeenten om kinderarmoede tegen te gaan. Woensdagavond heb ik een motie ingediend, waarin wij de wethouder opdracht geven om binnen twee maanden met een plan te komen. De wethouder wilde mijn motie niet aannemen, hij geeft aan dat armoede zijn aandacht heeft. We hebben de motie in stemming gebracht. En tot mijn grote teleurstelling stemde SP en D66 tegen. Een argument van D66 is dat mensen zelf verantwoordelijkheid dragen voor hun persoonlijke situatie. Ik heb aangegeven dat een kind nooit verantwoordelijk is voor de situatie waarin hij moet leven. SP vond de motie sympathiek maar (moest?) tegen stemmen. De motie heeft het niet gehaald.

In Hilversum worden miljoenen uitgegeven aan straattegels, evenementen en gebouwen. Daar geeft deze raad haar toestemming voor. De motie Kinderarmoede met de opdracht om de wethouder met een plan te laten komen binnen twee maanden, om ervoor te zorgen dat in Hilversum elk kind een fatsoenlijk bestaan heeft, die motie heeft het niet gehaald. Ik ben teleurgesteld, teleurgesteld in mijn raadscollega’s. De raad is het hoogste orgaan, zij bepaalt. Maar 14 van de 37 raadscollega´s stemden voor de motie. Ik kwam die nacht thuis met een grote kater. Als je een situatie niet veranderen kan, kan het je het beste accepteren. Helaas lukt me dat nu niet zo goed.