Gemeente, maak het Mantelzorgers niet moeilijker dan het al is!

Wat zou de zorg zijn zonder mantelzorg? Een buurvrouw die de boodschappen doet, een dochter die haar zieke moeder bijstaat, een zoon die zijn gehandicapte vader vervoert of ouders die hun terminale kind 24 uur per dag verzorgen. Deze steun is onbetaalbaar en daar moeten we als samenleving zuinig op zijn. Maar de steun aan ‘ de Mantelzorger ’ dreigt nu onnodig ingewikkeld en bureaucratisch te worden. Wat is het geval.

Waarom veranderen wat goed loopt?

Tot nu toe kunnen mantelzorgers, indien ze wat steun nodig hebben, gewoon aankloppen bij Versa Welzijn. Via het steunpunt mantelzorg kunnen ze individuele ondersteuning krijgen, of in contact treden met lotgenoten en praten over de vaak zware situatie waarin zij verkeren. Deze ondersteuning loopt goed, de lijnen zijn kort en hulp leveren gaat snel, zonder poespas of bureaucratische procedures.

Maar wethouder van der Want en met hem alle wethouders in de regio willen het anders aanpakken. Als het water de mantelzorger aan de lippen staat, moet hij/zij zich eerst melden bij het WWZ loket. Een paspoort ter identificatie meenemen en dan komt er binnen 6 weken een keukentafelgesprek. Dit is het resultaat van een nieuwe aanpak, ‘de vraag centraal.’

Dubbele pet

De gemeente en het gewest geven een hele eigen invulling aan de vraag centraal . Niet de cliënt staat centraal maar het loket staat centraal. De boordeling van welke zorgvraag dan ook komt bij het gemeentelijk loket te liggen en daarmee het primaat om uit te maken of zorginzet gewenst is. Alsof andere professionals in het veld, die dichter bij de zorgvrager staan, deze beoordeling niet kunnen maken. Pikant detail is natuurlijk dat de gemeente oordeelt over zorginzet, maar tegelijkertijd de zorginzet moet betalen. De slager die zijn eigen vlees keurt. Typerend hierbij is de uitspraak van mw. Bakker, wethouder in Huizen, die wist te melden dat deze nieuwe aanpak al  € 500.000,- aan bezuinigingen heeft opgeleverd. Mooi resultaat, maar was dat de bedoeling? Of was het de bedoeling dat de vraag centraal zou komen te staan en de cliënt passende zorg ontvangt?

Gemeente regeert vanuit angst

Wat we zien is dat de gemeente vooral vanuit angst bestuurt. Men is bang dat open einde regelingen leiden tot forse overschrijdingen van budgetten. Tegelijkertijd zien we dat, waar Den Haag decentraliseert, de gemeente Hilversum vooral centraliseert door het loket een dominante positie binnen het hele zorgvraagstuk te geven. Dit leidt tot verdere bureaucratisering en een forse groei van het loket als toegangspoort naar zorg. Men suggereert dat een sterk loket de garantie geeft dat de vraag centraal staat. Maar dat is een misvatting. In tegenstelling tot de Gooi en Vechtstreek pakt men het in andere delen van Nederland heel anders aan. Daar geeft men ruimte aan hulpverleners die dicht bij de cliënt staan om hulp te geven die nodig is. Steekproefsgewijs bekijkt het loket dan of de juiste hoeveelheid zorg is geleverd.

Met betrekking tot het mantelzorg vraagstuk is het ridicuul vragen voor ondersteuning via het loket te laten lopen. Dat moet veel eenvoudiger en sneller. Laten we Versa Welzijn voorlopig het voordeel van de twijfel geven en hen de mantelzorgondersteuning laten verzorgen zonder tussenkomst van het Loket. En onszelf de vraag stellen hoe we de vraag en daarmee de cliënt werkelijk centraal kunnen stellen.